شعر - مجله کلک ادب و هنر

"شمس لنگرودی شعر:انار تو دیگر نیستی. انار شکسته‌یی که خاطره‌های خونینش تنها،بر دست و دهان می‌ماند. تو دیگر نیستی مگر به صورت شعری در دهان و لمس سرانگشت‌های تمام شده است در دست‌های‌مان. انار دهان گشوده از این بیش نمی‌ماند بر درخت. شعر یک شعر از بورخس ترجمه:بهمن محصص سرود قطره اشکی انسانی ریخت آنسان که آیینه خبر نشد گمان نمی‌برد که اشک بر آنچه لایق گریستن است،بگرید: زیبایی‌های هلن که کس ندیدش رود بی‌بازگشت عمر دست عیسی بر صلیب رمی بازوی کارتاژی بلبل مجاری و پارسی شادی گذران و هیجان مهاجم ترانه و عاج و یرژیل که رنج شمشیر را سرود نقش‌بندی ابر در هر غروب که تازه و تک است و هر صبح که به شب می‌رسد. در بوئنوس آیرس از ورای در،مردی سرشتهء تنهایی و عشق و عمر بر اینهمه گریست. هر چیز غذای من است."